Երբ փոքր էի` խատուտիկ փչելիս համոզմունք ունեի որ իմ ցանկություններն ու երազանքներն եմ ուղարկում երկինք... հատ առ հատ, ամեն մի թևածող սերմի հետ... որ դրանք իրականանան...
Պատանեկան տարիներին՝ որ դրանք ընդամենը սերմեր են... Նայում էի ու հիանում բնության ստեղծագործական ուժով ու բազմազանությամբ...
Երիտասարդ տարիներին մտածում էի, որ իմ խոհերն ու մտածումները, զգացումներն եմ ուղարկում երկինք...
Հիմա.... Հիմա կյանքի լավ ու վատ հիշողությունները...
Հետո... Հետո չգիտեմ... երևի այն ամենն ինչ չիրականացավ....